Przesuwa na górę strony

STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH W GMINNYM OŚRODKU POMOCY SPOŁECZNEJ W ŚWIDNICY

ZASADY ZAPEWNIAJĄCE BEZPIECZNE RELACJE MIĘDZY MAŁOLETNIM A PRACOWNIKAMI GOPS/ ZLECENIOBIORCAMI, A W SZCZEGÓLNOŚCI ZACHOWANIA NIEDOZWOLONE WOBEC MAŁOLETNICH:

  1. Osoby mające bezpośredni kontakt z małoletnimi powinny wykonywać swoje zadania w sposób zapewniający poszanowanie praw osób trzecich, w szczególności praw dzieci, z szacunkiem oraz w sposób uprzejmy i kulturalny.
  2. Komunikacja z dziećmi prowadzona jest w sposób konstruktywny, budujący relację. W komunikacji z małoletnim osoba dorosła zachowuje spokój i cierpliwość, stosuje zasady pozytywnej komunikacji: aktywne słuchanie i komunikat JA.
  3. Niedopuszczalne jest stosowanie wobec małoletnich jakichkolwiek form przemocy, w tym nawiązywanie relacji o charakterze seksualnym.
  4. Osoby mające bezpośredni kontakt z małoletnimi mają obowiązek powstrzymać się od jakichkolwiek zachowań, które mogłyby naruszać przestrzeń osobistą małoletniego, jego nietykalność cielesną lub powodować u niego poczucie zagrożenia, dyskomfortu bądź strachu.
  5. Osoby mające bezpośredni kontakt z małoletnimi powinny zwracać uwagę na ich niepokojące zachowania, które mogą świadczyć o ich krzywdzeniu i powinny podjąć próbę kontaktu z małoletnim w przypadku powzięcia podejrzenia takiego krzywdzenia.
  6. Każdy człowiek ma prawo do życia w środowisku domowym wolnym od przemocy. W sytuacji, gdy małoletni ujawni, że doświadcza przemocy/ krzywdzenia ze strony osób bliskich, otrzymuje wsparcie i pomoc w celu ustania przemocy.

ZASADY I PROCEDURA PODEJMOWANIA INTERWENCJI W SYTUACJI PODEJRZENIA KRZYWDZENIA LUB POSIADANIA INFORMACJI O KRZYWDZENIU MAŁOLETNIEGO, A TAKŻE SKŁADANIA ZAWIADOMIEŃ O PODEJRZENIU POPEŁNIENIA PRZESTĘPSTWA NA SZKODĘ MAŁOLETNIEGO I ZAWIADAMIANIA SĄDU OPIEKUŃCZEGO.

  1. W sytuacji podejrzenia krzywdzenia lub posiadania informacji o krzywdzeniu małoletniego, osoba mająca bezpośredni kontakt z małoletnim, ma obowiązek niezwłocznego poinformowania Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Świdnicy, o tym fakcie.
  2. Na podstawie uzyskanej informacji uruchamiane są działania interwencyjne i pomocowe, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, w tym m.in. skierowanie wniosku do sądu rodzinnego, złożenie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, wszczęcie procedury „Niebieskiej Karty”.
  3. W sytuacji zagrożenia zdrowia i życia Sąd Rodzinny może wydać postanowienie o zabezpieczeniu małoletniego.
  4. Sąd rodzinny w sytuacji krzywdzenia dziecka może ustanowić jego reprezentanta, dbającego o interesy i dobro małoletniego w prowadzonych postępowaniach.

ZASADY USTALANIA PLANU WSPARCIA MAŁOLETNIEGO PO UJAWNIENIU KRZYWDZENIA

  1. W przypadku ujawnienia krzywdzenia małoletniego, pracownik socjalny we współpracy z asystentem rodziny, realizującym swoje zadania w stosunku do rodziny, w której wystąpił przypadek krzywdzenia małoletniego, przygotowuje plan wsparcia małoletniego.
  2. Celem planu jest przede wszystkim:
    1. zainicjowanie działań interwencyjnych, we współpracy z innymi instytucjami, jeśli istnieje taka konieczność,
    2. współpraca z rodzicami w celu powstrzymania krzywdzenia małoletniego i zapewnienie mu pomocy,
    3. diagnoza, czy konieczne jest podjęcie działań prawnych,
    4. określenie form pomocy specjalistycznej dla małoletniego,
    5. zdiagnozowanie potrzeb małoletniego i zasobów.
  3. Plan wsparcia małoletniego obejmuje różne formy pomocy: prawną, psychologiczną, socjalną i medyczną.
  4. Plan wsparcia może być modyfikowany w trakcie jego realizacji, w zależności od bieżących potrzeb małoletniego.

ZASADY BEZPIECZEŃSTWA – REAGOWANIE NA ZAGROŻENIA

Bezpieczne zasady składają się z czterech kroków:

I. Głośno powiedz „nie”
Masz prawo powiedzieć „nie”, także członkowi rodziny lub komuś, kogo kochasz. Jeżeli coś Ci się nie podoba, nie chcesz tego lub sprawia Ci to przykrość, możesz powiedzieć „nie”, „nie chcę”, „nie chcę tego”, „nie pójdę tam” itp. Twoje zdanie i Twoje uczucia są ważne i powinny być traktowane z szacunkiem.

II. Alarmuj, gdy potrzebujesz pomocy
Krzycz lub wezwij pomoc, gdy poczujesz lęk, niepokój, gdy ktoś Cię krzywdzi. Możesz zadzwonić na numer alarmowy 112 i opowiedzieć, co się stało.

III. Powiedz komuś dorosłemu o tym, co się stało
Pomyśl, kto dla Ciebie będzie zaufaną osobą dorosłą, która wysłucha Cię i jeśli zajdzie potrzeba, wezwie pomoc.

VI. Dobrze zrobisz mówiąc o tajemnicach, które Cię niepokoją
Tajemnice nie powinny sprawiać, że odczuwasz smutek lub niepokój. Jeżeli tak jest, powiedz o nich zaufanej osobie dorosłej. Masz prawo szukać pomocy i nikt nie może Cię zmusić, byś trzymał/a w sekrecie niepokojące sprawy.

Jeżeli masz problemy lub chciał(a)byś porozmawiać o czymś, co Cię niepokoi,  to w pierwszej kolejności porozmawiaj z rodzicami/opiekunami lub innymi dorosłymi osobami z Twojego otoczenia np.: opiekunem zajęć opiekuńczo – wychowawczych, asystentem rodziny, pedagogiem, psychologiem szkolnym, pracownikiem  socjalnym.

 

Jeśli nie czujesz się gotowy(a) do porozmawiania z osobą dorosłą w Twoim otoczeniu, zadzwoń na numer Telefonu Zaufania dla Dzieci i Młodzieży Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę 116-111 lub Telefonu Zaufania prowadzonego przez Rzecznika Praw Dziecka 800-121-212.  Dyżurują w nim osoby, które mogą Ci pomóc. Możesz podzielić się z nimi swoimi obawami, otrzymać wsparcie i porady, które pomogą Ci poradzić sobie w trudnych sytuacjach.